ค้นหาบล็อกนี้

วันอาทิตย์ที่ 4 ตุลาคม พ.ศ. 2558

ของดีไม่เกิดขึ้นซ้ำกันบ่อยๆ


วันนี้เป็นวันครบรอบแต่งงาน รุจรีนั่งรอสามีของเธอกลับมาเพื่อทานอาหารเย็นด้วยกัน ตั้งแต่ทั้งสองกันมา ชีวิตหลังแต่งงานได้เปลี่ยนแปลงไปจากเดิม ก่อนแต่งงานพวกเขาหวานเจี้ยบแทบจะห่างจากกันไม่ได้ หลังแต่งงานแล้วก็มีการทะเลาะเบาะแว้งกันแทบทุกวัน บ่อยมากแม้ในเรื่องเล็กๆน้อยๆ และมัวแต่วุ่นอยู่แต่กับงานของตัว ไม่สนใจดูแลกันและกัน ความใกล้ชิดสนิทสนมเย็นชาจืดชืดลงทุกวันๆ

วันนี้เธอต้องการจะดูว่าสามีเธอจะยังจำวันครบรอบแต่งงานได้มั๊ย เธอรอจนเย็น นานมากเข้าทุกทีเขาก็ยังไม่กลับบ้าน จนเริ่มมืดลงจนในที่สุด สามีเธอก็มาถึงตอนมืด เมื่อเปิดประตูไปรับ แม้ว่าสภาพของเขาจะดูแย่ แต่เขาก็ยังถือช่อดอกไม้สดใสมาให้เธอ ...... เค้ายังจำวันนั้นได้

ความสุขกลับมาอีกทั้งสองหยุดทะเลาะกัน และเริ่มทานอาหารด้วยกัน พวกเขาเปิดแชมเปญ เปิดเพลงเบาๆ วันนั้นอากาศดี มีฝนตกข้างนอก ทุกอย่างช่างลงตัวทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เธอจึงลุกไปรับสาย เป็นเสียงผู้หญิง
"สวัสดีค่ะ ดิฉันโทรมาจากโรงพยาบาลค่ะ นี้ใช่ภรรยาคุณดนัยหรือป่าวค่ะ"
"ใช่ค่ะ"
"คือดิฉันมีความเสียใจที่จะแจ้งให้ทราบว่า สามีของคุณได้เกิดอุบัติเหตุรถชนบ่ายนี้ เราได้พยายามช่วยเขาไว้จนถึงที่สุดแล้วค่ะแต่ก็ไม่ได้ เขาเสียชีวิตแล้วค่ะ เราได้ที่อยู่และเบอร์โทรนี้จากกระเป๋าเงินของสามีของคุณ และอยากให้คุณมาติดต่อที่โรงพยาบาลค่ะ"
หัวใจของเธอหล่นวูบ เธอตกใจอย่างมาก
"แต่...แต่สามีของฉันเขาอยู่กับฉันที่นี่ ตอนนี้นะ"
"เสียใจด้วยค่ะ แต่เขาถูกรถชนบ่ายนี้ขณะที่เขากำลังรีบวิ่งข้ามถนนที่หน้าร้านดอกไม้ค่ะ"
รุจรีรู้สึกคล้ายหมดสติ เรื่องนี้มันเกิดได้อย่างไร
เธอเคยได้ยินเรื่องของวิญญานหลังตายที่ตายอย่างกะทันหันผู้ตายจะกลับไปหาคนที่รักอีกครั้งก่อนที่จะจากไป เธอจึงวิ่งกลับไปที่ทั้งสองนั่งทานอาหารอยู่ ไม่มีเขาอยู่ตรงนั้นจริงๆ!!!
โอ้ว .....เขาได้จากเธอไปแล้วจริงๆ เธอเริ่มคิดถึงเขา คิดถึงความรัก ความดีที่เขาเคยทำให้เธอ เธอเสียใจมาก อยากได้โอกาสให้กลับมาอีกสักครั้ง เธอจะไม่ทะเลาะ เธอจะไม่
มัวแต่ทำงานตัวเอง เธอจะเอาใจใส่ดูแลซึ่งกันและกันให้มาก เธออยากจะขอโทษในหลายอย่าง แต่เธอคงไม่มีโอกาสนั้นอีกแล้ว เธอเริ่มส่งเสียงร้องไห้ออกมาดังๆ และกลิ้งตัวไปมาบนพื้น เธอหมดโอกาสแล้ว.....ทันใดนั้นมีเสียงกุ๊กๆกั๊กๆออกมาจากในห้องน้ำ ประตูห้องน้ำเปิดออก แล้วสามีเธอก็เดิน
ออกมาและพูดว่า
"ที่รักจ๊ะ ผมไปอาบน้ำอยู่ เรามาทานอาหารกันต่อเถอะ ผมยังไม่ได้เล่าให้คุณฟังเลยว่าวันนี้ตอนบ่ายผมโดนล้วงกระเป๋าที่หน้าร้านดอกไม้ ...."


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น