แต่เราทำให้มันยากเอง ก่อนอื่นก็ขอทักทายพี่น้อง ว่าที่หายไปหลายวันก็มีแต่เรื่อง(ดีๆ)ครับ เพราะส่วนมากวันจันทร์-ศุกร์จะทำรายการวิทยุ เสาร์อาทิตย์ก็รับแขกข้างนอกที่มาเยี่ยมครับ เสาร์ที่ผ่านมาก็มีงานแต่งงานอนุชนที่คริสตจักร ทีมงานอ.อภิรักษ์มาเยี่ยม
วันอาทิตย์อาสาสมัครกลับไปชุดหนึ่งกลับมาใหม่อีกชุดหนึ่งครับ ก็เลยที่ขาดหายไปเป็นเพราะเหตุเช่นนี้ครับ ข่าวดีอีกอย่างหนึ่งนะครับท่านที่ไม่ได้เข้าเฟสบุคบ่อยๆ ตอนนี้อ.อภิรักษ์ก็เข้ามาช่วยทำบล็อคให้และจะช่วยดูแลบล็อคให้ด้วยเป็นเนืองๆ ก็สามารถเข้าไปที่บล็อคได้ครับ ขอฝากบล็อคนี้ไว้ในคำอธิษฐานของพี่น้องด้วยนะครับ เอ้าเราไปติดตามเรื่องกันต่อนะครับ
อย่างที่ผมพูดไปแล้วนะครับว่า ทันทีที่พระเจ้าถามผมว่าจะขอหมายสำคัญอีกสักกี่อย่าง เจ้าถึงจะไปที่ใหม่ที่พระเจ้าจัดเตรียมไว้ให้ ผมไม่ใช่ฟาโรห์ใจแข็งขนาดนั้นครับ ไม่ทันที่สถาบันปิดเทอมได้ไม่กี่วันครับ พวกเราก็ย้ายกันไปที่บ้านวังสีสด ตำบลคลองม่วง อำเภอปากช่อง จังหวัดนครราชสีมาเลยครับ อย่างที่บอกนะครับถ้าผมเชื่อฟังพระเจ้าตั้งแต่แรก ก็คงจะไม่ต้องทุลักทุเลกันอย่างนี้ ที่ 40 กว่าชีวิตต้องเออัดยัดกันอยู่อย่างนี้ เป็นบทเรียนที่ผมก็ยังคงต้องเรียนรู้จากพระเจ้าอยู่เหมือนเดิมครับที่จะไม่อาศัยอารมณ์ ความคิดของตนเอง ความวิตกกังวล ความกลัวของตัวเองมากจนขาดการเชื่อฟังองค์พระผู้เป็นเจ้า
จริงๆ แล้วที่ดินที่เราได้รับบริจาคตอนแรกนั้นไม่ใช่ที่ตรงที่เราอยู่นี้ครับ เมื่อคุณไมตรีชี้ให้ผมดูว่าจะยกที่ดินให้สถาบันนั้นอยู่อีกที่หนึ่งครับ แต่มีการเปลี่ยนแปลงต่อมาก็ไม่เป็นไรครับ เราไม่มีสิทธิ์ที่จะไปบ่นครับ แต่พระเจ้าก็มีพระพรมากที่จะเปลี่ยนปัญหาอุปสรรค์ให้เป็นพระพรเป็นสิ่งที่ดีงามได้ในเวลาต่อมาครับ เพราะที่เดิมนั้นมีสระน้ำ มีบ้านอาคารที่จะทำเป็นโรงเรียนพระคริสต์ธรรมได้เลย แต่ที่ใหม่มีแต่หินเกลื่อนกราดไปหมดครับ คุณไมตรีท่านก็อุตสาห์ซื้อบ้านไม้เก่าๆหลังหนึ่งย้ายมาสร้างให้เราอยู่ครับ ที่นั่นแหละครับที่พวกเราได้มาเริ่มต้นชีวิตกันที่นี่ ตรงนี้ไม่มีสระน้ำใหญ่เหมือนที่เขาตั้งใจจะถวายแต่คุณไมตรีก็ขยายสระจากที่เก่าที่มีอยู่ ที่ๆวัวควายไปดื่มกินให้เราแต่ไม่มีน้ำครับ
พวกเราก็อธิษฐานขอน้ำจากพระเจ้าครับ เพราะมันแล้งมากๆ ห้องน้ำห้องท่ามีจำกัดครับ นักศึกษาก็อาศัยเข้าป่าเข้าดงกัน คุณพ่อดูเอนสั่งให้นักศึกษาว่าใครเข้าป่าให้เอาจอบเสียบไปด้วยเสร็จธุระกิจส่วนตัวแล้วให้กลบให้เรียบร้อยทำตามพระคัมภีร์เหมือนตอนที่ชนอิสราเอลเดินในถิ่นทุรกันดารเลยครับ เสื้อผ้าก่อนที่เราจะสวมใส่ต้องสะบัดๆก่อนแต่กระนั้นก็ตามผมโดนแมงป่องฝากรักไว้ที่ขาเสียหลายครั้ง งูเงี้ยวเขี้ยวขอก็พลุกพล่านไปหมดครับ หมูป่า เก้งกวางลงมากินน้ำในสระในบ่อในที่ของเรา ตัวนิ่มสัตว์ป่ายังคงหนาแน่นในเวลานั้น
ตรงนี้ต้องพูดถึงแม่ศรีเรือนของผมครับ น้องหนูดรุณีไม่เพียงทำหน้าที่แม่บ้านในครอบครัว ต้องช่วยสอนพระคัมภีร์ ประสานกับต่างประเทศ เป็นล่ามให้วิทยากร ต้องทนอยู่ในบ้านที่มีคนอาศัยถึง 20-30คน หลังคาสังกะสีเก่าที่รั่วในเวลาฝนตก สัตว์ป่ายั้วเยี้ย แล้วเลี้ยงลูกสอนลูกเองที่บ้าน เธอเป็นยิ่งกว่าหญิงเหล็กจริงๆครับ ขอบคุณองค์พระผู้เป็นเจ้าที่ประทานหญิงเหล็กให้ผม คุณดอนบอกว่านอนร้องไห้หลายครั้งแต่ไม่ให้ผมรู้ เธอได้แต่รอคอยวันที่เราจะมีบ้านเป็นของเราเองสักวันหนึ่ง 10 ปีผ่านไปน้องหญิงของผมก็ได้รับสิ่งที่ปรารถนาในใจของเธอ
ผมจำได้ว่าเช้ามืดวันหนึ่งที่ผมตื่นมา ปกติจะตื่นเช้าตรู่อยู่แล้วครับ ผมออกไปยืนที่ระเบียงบ้านมองลงไปข้างล่างก็แปลกใจเห็นแผ่นอะไรใสๆอยู่ที่สระนำที่เราขุดไว้แต่ไม่มีน้ำ เมื่อวานมีฝนตกมานิดหน่อยเท่านั้นเอง ผมก็พยายามจ้องเหมือนกระจกแผ่นใหญ่ ฝ่าความมืดที่ยังเช้าตรู่ว่ามันเป็นอะไรกันแน่ ก็เมื่อวานนี้ยังไม่เห็นมีอะไรเลย พอสว่างขึ้นมาหน่อยครับ สิ่งที่ผมเห็นนั้นคือแผ่นน้ำที่เต็มล้นในสระที่เราขุดรอน้ำฝนครับ แต่ทำไมมันถึงเต็มได้อย่างรวดเร็วและฝนก็ตกไม่มากเลย ต่อมาเราก็เรียนรู้ว่าด้านหลังค่ายโมริยาห์เป็นภูเขาใหญ่ครับ เวลาฝนตกข้างบนเราไม่เห็นครับแต่เวลาน้ำไหลลงมานี่สิครับ เยอะแยะมหาศาลเลยครับ เขื่อนที่เรากั้นไว้พังไปหลายรอบแล้วครับ กั้นน้ำไหลหลากมากมายจากภูเขาไม่ไหวครับ
ผมจำได้ว่าด้วยความตื่นเต้นดีใจก็รีบปลุกให้ทุกคนมาดูครับ น้ำไหลลงมาจากภูเขาไม่หยุดเลยครับ จนล้นออกจากสระเราลงไปยังหมู่บ้านครับ สักพักใหญ่ นักศึกษาที่ลงไปชื่นชมกับน้ำไหลหลากลงมาจากภูเขาก็ตะโกนบอกเพื่อนๆให้ไปช่วยกันจับปลาครับ มีปลาสารพัดชนิดว่ายขึ้นมาตามน้ำครับ ปลาเล็กปลาน้อยที่ว่ายทวนน้ำใหม่ขึ้นมาถึงสระเรา พระเจ้าไม่เพียงตอบคำอธิษฐานขอน้ำจากพวกเรา พระองค์แถมปลามาให้ด้วยครับ พอฝนหยุดเราก็กั้นเขื่อนไว้เลยครับ ปลานานาชนิดก็อยู่ในสระเราเลยครับ(มีต่อ)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น