เมื่อพระเยซูเสด็จมาในโลก เพื่อกระทำพระราชกิจแห่งพระบิดาของพระองค์ให้สำเร็จ พระองค์ไม่มีต่ำแหน่งอะไรเลย ไม่มี ลาภ ยศ ฐาบรรดาศักดิ์ ไม่มีเส้นไม่มีอำนาจใหญ่โตอะไรเลย ไม่มีทีมงานคอยแบ่งงานให้พระองค์ ไม่มีจิตใจหวังผลประโยชน์อันใดจากงานที่พระองค์ช่วยคนอื่นเลย งานประกาศข่าวประเสริฐของพระองค์ไม่มีของแถมเสริมแต่งใดๆจูงใจ นอกจากความรักด้วยน้ำใสใจจริงที่ออกมาจากใจของพระองค์เท่านั้น
งานแห่งกางเขนของพระองค์เพื่อมวลมนุษย์ทั้งหลายจบสมบูรณ์แล้ว แต่ทางของกางเขนยังคงเป็นของเราที่ยังจะต้องรับและตามพระองค์ไปทุกวัน ขอให้งานของเราเป็นเช่นงานแห่งกางเขนล้วนๆไม่มีของแถมเสริมแต่งใดๆ จูงใจให้คนได้เข้าสู่แผ่นดินสวรรค์ ให้เป็นดั่งเช่นงานที่พระองค์ได้วางให้เป็นตัวอย่างแก่เราแล้ว
แท้จริงแล้ว กางเขนเป็นสัญญลักษณ์ของการประหารชีวิต เป็นเครื่องหมายแห่งความน่าอดสู น่าละอาย ไม่เหลืออะไรที่เป็นของตัวเราอีกต่อไป ซึ่งก็ควรที่จะเป็นเช่นนั้นกับบาปและงานแห่งเนื้อหนังของโลกนี้แต่ก็ตรงกันข้ามกับการสวมใส่กางเขนในปัจจุบันนี้ไปเสียแล้ว เพราะการประกาศข่าวประเสริฐในปัจจุบันต้องอาศัยของแถม ของเสริมเติมแต่ง ทำให้มีการเสแสร้ง แกล้งทำ สวมหน้ากากใส่กัน ขาดความจริงใจ เอาผลประโยชน์มาเป็นใหญ่ โอกาสที่จะสัมผัสพระคุณพระเจ้าโดยความเชื่อตรงๆกับพระเจ้ามีน้อยมาก แม้ตัวอย่างของผู้นำที่ลืมตัวจนล้มลงมากมายแล้วก็ตาม แต่ราคะ ตัณหาของมนุษย์ตัวเก่าก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง ยังตามความล้มเหลวโดยคิดว่าตัวเองจะต้องไม่มีทางที่จะเป็นเช่นนั้นได้
"16 เพราะว่า ข้าพเจ้าไม่มีความละอายในเรื่องข่าวประเสริฐ เพราะว่าข่าวประเสริฐนั้น เป็นฤทธิ์เดชของพระเจ้า เพื่อให้ทุกคนที่เชื่อได้รับความรอด พวกยิวก่อน แล้วพวกต่างชาติด้วย
17 เพราะว่า ในข่าวประเสริฐนั้น ความชอบธรรมของพระเจ้าก็ได้สำแดงออก โดยเริ่มต้นก็ความเชื่อ สุดท้ายก็ความเชื่อ ตามที่พระคัมภีร์มีเขียนไว้ว่า คนชอบธรรมจะมีชีวิตดำรงอยู่โดยความเชื่อ"
(โรม 1:16-17)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น