
1. พระเจ้าทรงเลี้ยงดูข้าพเจ้าดุจเลี้ยงแกะ ข้าพเจ้าจะไม่ขัดสน
2. พระองค์ทรงกระทำให้ข้าพเจ้านอนลงที่ทุ่งหญ้าเขียวสด พระองค์ทรงนำข้าพเจ้าไปริมน้ำแดนสงบ
ระดับวัยทารก
เมื่อมารับเชื่อใหม่ๆ ทุกอย่างสมบูรณ์ ดี ยอดเยี่ยม แต่หากินเองไม่เป็น ต้องมีคนคอยมาป้อนมาดูแลถึงจะโต ช่วงนี้ติดผู้เลี้ยงมาก อารมณ์ร่าเริง เบิกบานดี แต่อย่าให้ขัดใจอะไร



3. ทรงฟื้นจิตวิญญาณของข้าพเจ้า
พระองค์ทรงนำข้าพเจ้าไปในทางชอบธรรม
เพราะเห็นแก่พระนามของพระองค์
ระดับเด็ก
ฝ่ายวิญญาณเริ่มโต มีประสบการณ์เดินไปกับพระเจ้า อธิษฐานเองเป็น รู้จักพลังฤทธิ์เดช มีความเชื่อโตขึ้น เรียนรู้ชีวิตคริสเตียนว่าไม่ใช่นั่งๆนอนๆริมน้ำแดนสงบตลอดไป แต่ก็ยังติดกับระดับทารกอยู่บ้างเป็นบางครั้งและก็มีบางคนวนเวียนกลับไปชั้นอนุบาลอีก บางครั้งก็กลับไปกลับมา เพราะยังติดกับความหวือหวา เสแสร้ง ใส่หน้ากากให้คนยอมรับ ไม่ค่อยจะจริงใจเท่าไหร่
.jpeg)

ระดับคนหนุ่มสาว
ชีวิตคริสเตียนเริ่มเกร่งขึ้น รู้จักต่อสู้ เดินได้เอง ใหม่ๆอาจจะสงสัยว่าพระเจ้าอนุญาตให้สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นแก่เราได้อย่างไร จนกว่าที่เราจะทะลุทลวงชั้นนี้ไปได้ ตัวตนของเราก็จะไม่เหลืออะไรอีกแล้วนอกจากพระคริสต์เท่านั้น ใครที่ผ่านระดับนี้ได้เริ่มที่จะเป็นผู้นำฝ่ายวิญญาณกันแล้ว

.jpeg)

5พระองค์ทรงเตรียมสำรับให้ข้าพระองค์
ต่อหน้าต่อตาศัตรูของข้าพระองค์
พระองค์ทรงเจิมศีรษะข้าพระองค์ด้วยน้ำมัน
ขันน้ำของข้าพระองค์ก็ล้นอยู่
ระดับผู้ใหญ่
ชีวิตกับปัญหาเดินไปด้วยกันอยู่ทุกเวลา เข้าใจถึงพระคุณของพระคริสต์แต่ไม่ใช่ใบเบิกทางทำบาป ชีวิตมีการทรงนำ มีพระบารมีปกป้องในชีวิต ผลของพระวิญญาณทั้ง 9 อย่างสำแดงอยู่เสมอ มีบ้างที่พลาดพลั้งแต่ไม่ถึงกลับลงไประดับล่างสุด ชีวิตไม่หวือหวาไม่เสแสร้ง ไม่สวมหน้ากาก มีความจริงใจ


6. แน่ทีเดียวที่ความดีและความรักมั่นคงจะติดตามข้าพเจ้าไป ตลอดวันคืนชีวิต
ของข้าพเจ้าและข้าพเจ้าจะอยู่ในพระนิเวศของพระเจ้าสืบไปเป็นนิตย์
ระดับผู้อาวุโส
ชีวิตจะเป็นพรแก่คนอื่น เป็นผู้นำที่ดีแก่มวลสมาชิก ชีวิตสำแดงพระคริสต์อย่างชัดเจน มีความเป็นผู้ใหญ่สูงสุด ผลแห่งพระวิญญาณบริสุทธิ์แห่งความรัก 1 คธ.13.4-7 ปรากฏชัดเจนที่สุด
" ความรักนั้นก็อดทนนานและมีใจปรานี ความรักไม่อิจฉา ไม่อวดตัว ไม่หยิ่งผยอง ไม่หยาบคาย ไม่เห็นแก่ตัว ไม่ฉุนเฉียว ไม่ช่างจดจำความผิด ไม่ชื่นชนยินดีในความอธรรม แต่ชื่นชมยินดีในความจริง ความรักทนได้ทุกอย่าง เชื่ออยู่เสมอ มีความหวังและความทรหดอดทนอยู่เสมอ" (1 คธ. 13:4-7)